Druga część kalendarza – wyświetlanie bombek na choince, wykorzystuje NAZWY. Bez nich byłoby ciężko… Jest też oczywiście obraz połączony, czyli trik, który zastosowałam w pierwszej części kalendarza – w kolorowaniu choinki. Jeśli go nie czytała(e)ś, koniecznie to nadrób.
Koniecznie zrób ten trik u siebie w pracy :).
W poprzednim wpisie pokazywałam jak zahasłować wybrane zakresy komórek w arkuszu tak, aby mogły je edytować jedynie osoby, które znają hasło. Dzisiaj pokażę kod VBA, który nie pozwoli edytować komórek, jeśli konkretna komórka została już uzupełniona.
W naszej sytuacji akceptowania warunków zamówień będzie to działać tak, że jeśli Kierownik Kontroli Kredytowej (KKK) zaakceptuje umowę (zaakceptuje = Tak), osoby wcześniej akceptujące (Dział Obsługi Klienta (DOK) i Dyrektor Sprzedaży (DS)) nie będą mogli już zmieniać swoich decyzji. Czyli, krótko mówiąc, zamówienie zostanie finalnie zaakceptowane.
Ma to działać tak:
Zabierzmy się więc za stworzenie takiego rozwiązania.
Załóżmy, że akceptacja sprzedaży w naszej firmie odbywa się trójetapowy: najpierw sprzedaż akceptuje kierownik Działu Obsługi Klienta (DOK), następnie Dyrektor Sprzedaży (DS), a na końcu kierownik Działu Kontroli Kredytowej (KKK). I ten ostatni ma decydujące zdanie: w końcu zależy nam na sprzedaży a nie dobroczynności tutaj.
Formatka z zamówieniami wygląda następująco:
Formatka
W ostatnich trzech kolumnach decydenci wpisują Tak lub Nie. I tylko decydenci mogą to zrobić.
Do rozwiązania tego problemu potrzebujemy listy rozwijanej i dodatkowo ochrony zakresów w arkuszu i oczywiście ochronę arkusza.
Do dzieła!
Chciałabym zawsze wiedzieć, jaka jest ostatnia transakcja na mojej liście. Konkretnie interesuje mnie jej numer i wartość (chcę je widzieć nad zakresem, w żółtych komórkach). Zestaw danych mam w zwykłym zakresie, o taki:
Formatka i wynik
Ma to działać tak, że jak dopiszę dane do tego zakresu – to właśnie te dopisane, czyli ostatnie, mają się pojawić w żółtych komórkach. Dokonam tego za pomocą nazewnictwa. Najpierw pokażę jak to zrobić dla konkretnego arkusza, w którym jesteśmy (i tylko dla niego!), a potem – jak to zrobić do każdego, niezależnie jak się nazywa (jeśli układ arkusza jest analogiczny).
Chodzi o to, że mamy plik w Excelu, np. ofertę dla klienta, i chcemy ją zapisać na dysku jako plik PDF. Jest to bardzo prosta czynność, którą spokojnie możemy wykonać ręcznie kilkoma kliknięciami myszki. Natomiast, gdy takich ofert generujemy sporo – zaoszczędzenie nawet tych kilku kliknięć może się okazać zbawienne.
I my właśnie te kilka kliknięć zaoszczędzimy dzięki prostemu makru: po kliknięciu przycisku drukowania, Excel stworzy plik PDF, który zapisze w tym samym katalogu, co sam jest i nazwie go tak, jak nazwa klienta.
Formatka będzie prosta i tak na prawdę nie ma ona kompletnie żadnego znaczenia. I tak będziemy zapisywać do PDF arkusz, czyli ważniejsze będą tutaj Twoje ustawienia wydruku danego arkusza. Ja drukuję obszar wydruku, który mieści się na jednej stronie, jest logo, data wydruku i wyśrodkowanie w poziomie:
Formatka
To, co jest istotne, to nazwanie komórki D3 jako Klient. Po tej nazwie bowiem będziemy przywoływali klienta w kodzie VBA.
… no, pewnie prawie każdy :). Ja bym się nie obraziła!
Chodzi o coś takiego:
Czyli gdziekolwiek w zakresie klikniemy – ta komórka ma się podświetlać na żółto (albo oczywiście jakikolwiek inny kolor). Tylko tyle i aż tyle, ponieważ, jak zobaczycie, to wcale nie będzie takie banalne… Do stworzenia tej magii użyję nazewnictwa komórek (choć da się bez), zdarzeń w VBA (makra) i oczywiście mojego kochanego formatowania warunkowego, do którego napiszę formułę…
